Iedereen kent
het wel, iemand in je directe omgeving is ziek en besmettelijk, maar
jij denkt dat het jou niet zal treffen. Dat kan zijn omdat je denkt dat
je zo gezond leeft dat een bakterie onmogelijk een kans maakt jou ook
ziek te maken, of het kan zijn omdat je degene geloofd wanneer die zegt
dat het niet meer besmettelijk is.
Twee dagen later lig je halfdood
op de bank met 21 lege theeglazen voor je en de 3de herhaling van As
the World Turns die je toch maar op het gezet zodat je nog wat
afleiding hebt.
En naar vind ik al helemaal de mensen die na 1
dag denken weer genezen te zijn. Vooral als je op zaterdag ziek bent
geworden, dan moet je maandag echt wel weer naar werk kunnen. Ook
wanneer de dokter zegt een weekje rust te nemen kun je prima na 2 dagen
alweer stilletjes beginenn. Je voelt je toch prima?
Pas als het
echt mis gaat, dan is men de wijsheid zelve en erkent men dat zoiets
echt uitgeziekt moet worden met fatsoenlijk en regelmatig eten, geen
buitensporige aktiviteiten en veel rust. Accepteren dat je lichaam ziek
is, hulp nodig heeft om te herstellen en dus doen wat het van je vraagt
zit er bij de "gewone" kwaaltjes gewoon niet meer bij. Pas als je een
drieubbele kniebreuk met een hernia hebt, terwijl je geen eten kunt
binnenhouden, dan is het ok, en kun je je wel ziek melden.
Ik
vind het jammer dat in onze rijke wereld het vaak zo is dat ziek zijn
een teken van zwakte is en gebrek aan loyaliteit aan alles om je heen,
terwijl eigenlijk het een teken is van 'ik ben ook een mens, netzo als
jij'.
Ik ga in ieder geval proberen om te genieten van het ziek zijn, eens kijken hoe dat bevalt.
Uche, uche, uche...
Werner.
No comments:
Post a Comment